Damska koszula, zanim weszła w skład bielizny osobistej, była najzwyczajniej w świecie górną częścią stroju kobiecego, widoczną, chociaż po części przesłanianą innymi elementami garderoby. Kiedy przyszła moda na odzienie wierzchnie znacznie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej zauważalna, w końcu pod każdym względem ukryta pod suknią bądź bluzką. Jednak noszono ją nadal ze względu na asekurację przed chłodem oraz dla komfortu, albowiem z reguły była uszyta z tkaniny delikatniejszej niż suknia wierzchnia, często sztywna oraz szorstka.
W ten sposób koszula stała się elementem damskiej bielizny osobistej. Dla komfortów szyto koszule o coraz to prostszym kroju oraz pokaźniejszym dekolcie. Mimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie ozdabiano ją haftami oraz koronkami - wypróbuj https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W czasie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, zdobione koronkowymi wstawkami. Rozciągłość koszuli dobrana była do długości sukni odpowiadającej obowiązującej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku zaczęto szyć koszule z dzianin i tanin z włókien syntetycznych, pierwotnie nylonu, później chemicznego jedwabiu i tzw. szermezy.
